Dragon Age: Origins (2009)

Er zit genoeg bloed in hoor als je net een gevecht in gestapt bent en je komt er na een tijdje weer uit zit jou personage en jouw teamleden er helemaal mee onder. wat het gevechtsysteem betreft heeft het een beetje wat weg van een point & click systeem de meest simpele en meest voorkomende systeem wat ik vaak heel prettig vind. en het verhaal is in een woord Legendarisch de keuzes die je hebt zijn enorm uitgebreid en zeer complex dus je moet ook een beetje verstandig na denken in conversaties. al met al een aangrijpende RPG de topper van 2009 zeker weten!

[Review]

Een wat uitgebreider verhaal dan jullie van me gewend zijn, maar hoe kan het ook anders met zo'n grote game.

DAO is een game waarvan ik het development process al meer als 5 jaar volg. Tenslotte was de belofte van Bioware hun hardcore PC fanbase niet in de steek te laten na een aantal matige multiplatform releases als Jade Empire en de beslissing Mass Effect (tijdelijk) een xbox exclusive te maken. Bioware is nml. voor de PC wat Square Enix voor de Playstation is. - need I say more.

Ik ben één van die fans die hun spellen al speel sinds begin af aan, met natuurlijk aan kop hun meesterwerk Baldur's Gate II, een RPG waar je meer dan 300 uur in kon steken, met geweldige dialogen, kleurijke karakters, moeilijke strategische combat en één van de meest memorabele badguys in de geschiedenis van gaming. Baldur's Gate II wordt door velen als de allerbeste RPG, zoniet één van de allerbeste games ooit gezien..

De belofte van Bioware om Dragon Age "de spirituele opvolger van BGII" te maken had dus meer dan alleen mijn interesse gewekt. Vervolgens kwam er steeds slechter nieuws, het development process kwam niet goed op gang, Bioware werd overgenomen door EA (de nachtmerrie van velen) en als klap op de vuurpijl werd het niet langer een PC exclusive. Uiteindelijk ziet DAO dan toch het daglicht anno 2009.

Het spel is uiteindelijk toch datgene geworden wat men al die jaren geleden voor ogen had, zij het met een kanttekening. De game is in de stijl van Baldur's Gate, met dezelfde verfijnde strategische combat, de mogelijkheid je karakter zelf te maken en te sturen door een prachtig en lang avontuur. Dit is fantasy die er geen doekjes om windt: elven, tovenaars, magische wapens, een "ancient evil" die de wereld bedreigd, alle clichés worden uit de kast getrokken, Echter de manier waarop dit gedaan is, gegeven de hoeveelheid lore en verhalen achter Ferelden, de wereld waarin je je bevint, zijn erg indrukwekkend uitgewerkt.

De combat werkt uitstekend en heeft wellicht een voorsprong op de soms onbegrijpelijk D&D ruleset van de eerdere games. Er is versimpeling, maar absoluut geen dumbing down. Klachten over dat de game te moeilijk zou zijn komen hoofdzakelijk van gamers en reviewers die geen ervaring hebben met dit type game - en daarvoor verdiend Bioware alle lof: het is geen spel voor de massa, of aangepast voor een jonger, ongeduldiger publiek. Dit is geen GOW, COD or Oblivion.

Klinkt allemaal uitermate positief, en dat ben ik ook. Ik heb 70 uur gekluisterd aan mijn buis gezeten, en dat is lang geleden. Maar ik zou RPGer niet zijn als ik dezelfde criteria en commentaar wat ik op andere games heb niet zo toepassen op DAO, ook al staat het genre me dicht bij het hart. Dragon Age Origins is nml nergens vernieuwend. Sterker nog het grijpt terug naar games van >10 jaar geleden en doet geen enkele, maar dan ook geen enkele consessie. Dat verdient alle lof, want games destijds waren een stuk inspirerender dan het gros wat we nu zien. Echter de game overtreft die titels nergens en het voelt daarom soms wat roestig aan. Het niveau en de scope van BGII word nergens gehaald, de dialogen zijn ongeveer gelijk aan die van KOTOR en Mass Effect, en na 3 Lord of the Rings films en games als The Witcher is het publiek al wat verwend, Met name de overeenkomsten, zowel visueel als qua verhaal, met de LOTR films zijn zo talrijk dat het bijna schaamteloos gekopieerd lijkt. En alhoewel er een aantal interessante karakters in de game zitten, mist de game een echte badguy, alhoewel het thema van "vechten tegen een bijna onstopbare kracht" hier en daar mooi resoneert.

DAO mag je niet missen als fan van Bioware's eerdere werk of als je op zoek bent naar een lang, diep en magisch avontuur. Het is echter ook een fanpleaser en het zal lang niet iedereen aanspreken. - dat laatste kan echter als een compliment worden beschouwd. Want zoals ik iemand eens heb horen zeggen: "If everybody lilkes it, it's mediocre at best".

Na zo'n 65 uur op de teller, waarbij ik net ben begonnen aan mijn tweede playthrough, vind ik het ook tijd voor een review.

Evenals rpger ben ik een groot fan van de oude AD&D games van BioWare. Aanvankelijk had ik maar weinig interesse in deze game: DA:O had meer weg van een Neverwinter Nights III dan een Baldur's Gate III, en de NN games vond ik vele malen minder. Toch ben ik in de loop van het ontwikkelingsproces steeds enthousiaster geworden en heb ik uiteindelijk besloten dat ik deze game als BioWare fan eigenlijk niet kon missen.

Zoals er al enkele malen is genoemd zijn de speelwereld en het verhaal niet ongelofelijk origineel. Het kwaad (de darkspawn) moet worden overwonnen, o.a. ogres en draken worden uit de kast gehaald en in een wereld geplaatst die bevolkt is door mensen, elven en dwergen. Wat na dit toch wel lichte gebrek aan inspiratie verrast is de grote hoeveelheid lore. In de loop van het spel zul je talloze boeken en scrolls vinden die de geschiedenis en het reilen en zeilen van de wereld Ferelden ophelderen, en tegen het einde zit je codex dan ook bomvol informatie. De partymembers die je tijdens je reis ontmoet hebben ook allemaal een goede achtergrond, hoewel de een soms iets beter uitgewerkt is dan de ander.

DA bezit het soort tactische RPG combat waar ik van houd. Goede timing en minieme aanpassingen aan je strijdplan, zoals het net iets anders plaatsen van je party, kunnen het verschil betekenen tussen een grootse overwinning en een gruwelijke afslachting. Met mijn tweede karakter speel ik op moeilijkheidsniveau 'Nightmare' en lomp schreeuwend op je vijand afrennen wordt hierop vaak niet beloond. Spreukgebruik is wel een stuk minder uitgebreid en krachtig dan in vorige BioWare games, maar is nog steeds erg functioneel en past goed in het geheel.

Qua opdrachten zijn er de standaard 'get 10 bundles of Deep Mushrooms' quests voor verschillende factions, die over het algemeen een tikkeltje saai zijn, maar ook de zeer uitgebreide verschillende onderdelen van de main-quest. Deze zijn erg gevarieerd en daardoor ook erg leuk. Verder zijn er ook de morele opgaven: quests waarin je een bepaalde keuze moet maken, welke vervolgens invloed heeft op hoe je partymembers je waarderen. Ook tijdens de main-quest zul je dit soort keuzes moeten maken. Deze hebben jammer genoeg weinig effect op het einde van het spel: uiteindelijk zul je in alle gevallen de Archdemon moeten verslaan. Het enige wat er verandert is de epiloog van het verhaal.

Minpunt aan de game vind ik o.a. de skills die je ter beschikking staan. Trap- en poisonmaking voegen zelden veel toe aan een gevecht, stealing is eigenlijk nooit nodig, potion-making is alleen nuttig tot op zekere hoogte en de persuasion skill voegt niet zoveel toe als ik had gehoopt. Ook zijn sommige klasse-specialisaties veel minder dan andere: Shapeshifter en Bard worden bijvoorbeeld volledig overklast door Arcane Warrior/Spirit Healer en Assassin.

Alles bij elkaar ben ik toch ook zeer tevreden met deze game. Een volledige playthrough kost je toch zeker 60 uur, en er is genoeg replay waarde om het avontuur nogmaals aan te gaan. Of de game het niveau haalt van een klassiek BioWare game als BGII? Tja, dat niet, voor mij althans. Ik had dit echter ook niet verwacht: voor games met de reikwijdte en stijl van BGII is tegenwoordig geen plek meer op de markt. Maar niet getreurd: met games als Mass Effect en Dragon Age bewijst BioWare dat er weldegelijk nog zeer goede games worden gemaakt. Chapeau!

Het wordt ook maar eens tijd voor een review van mijn kant.

Echt veel ervaring heb ik niet met westerse rpg's. Oblivion en Fallout 3 vond ik aardig maar ook niet veel meer dan dat. Ik ben sowieso meer iemand van de jrpg's. Maar goed, ik had veel positiefs gehoord over Dragon Age en ik ben altijd wel in voor een episch avontuur. En episch dat was het! De game is echt gigantisch uitgebreid, met talloze keuzemogelijkheden, quests, items, omgevingen enz, zo kom je het niet vaak tegen. Ik heb over de eerste playthrough al ruim 50 uur gedaan maar ben gelijk begonnen aan een tweede, en ik vind het nu alweer leuk om alles te doen maar dan op een totaal andere manier.

Belangrijkste aspect is natuurlijk de combat, en die is erg leuk en uitdagend moet ik zeggen. Ik was flink wat uurtjes bezig met het vinden en samenstellen van de juiste armor, wapens en spells voor mijn party, en het geeft veel voldoening als je daarmee vervolgens veel succes boekt in de gevechten. Ik ben echter ook flink wat keren dood gegaan. Het is een pittig spelletje, en zonder uren te customizen zul je ook niet zo heel ver komen, althans ik niet. Het werkt een beetje hetzelfde als Final Fantasy XII, waarbij je zelf één character direct bestuurt en de andere partymembers door de computer worden bestuurd aan de hand van de instellingen die jij hebt gemaakt. Ik moet wel zeggen dat ik het systeem met die gambits uit FFXII iets leuker vond werken. Ook vond ik sommige dungeons iets te eentonig en lineair, maar saai werd het gelukkig nooit.

Maar laten we het verhaal niet vergeten. Het is jammer dat het zo veel clichés bevat en veel te veel kopieert van het Lord of the Rings-universum, want de wereld van Ferelden kent echt een gigantische achtergrond met talloze mooie legendes, sprookjes en verhalen. Het is echt niet normaal hoeveel informatie over de wereld je aan het eind van de game hebt verzameld in je codex. Als je dat allemaal wilt gaan lezen ben je over een jaar nog niet klaar. Wat wel jammer is zoals door iemand al eerder is gezegd is dat het overkoepelende verhaal al vrij aan het begin voor je wordt uitgelegd en daar daarna vrijwel niet meer van afwijkt. Het verloopt allemaal een beetje voorspelbaar. Maar dan heb ik het dus alleen over de main storyline, want je zult meerdere keren voor interessante, lastige keuzes komen te staan die grote gevolgen hebben voor de rest van het verhaal.

Waar de game in uitblinkt is de band die je kunt opbouwen met je partymembers. Op een gegeven moment had ik er wel 9, en ze hebben allemaal hun eigen persoonlijkheden, voorkeuren en specialiteiten. Je kunt echt talloze leuke gesprekken met ze aan gaan, cadeaus geven, relaties beginnen en ga maar door. Ik heb hieraan erg veel tijd besteed want het merendeel van je partymembers zijn ook gewoon interessante, diepgaande figuren naar mijn mening.

Dragon Age is een game waar ik me zeer mee vermaakt heb en waarmee ik zeker nog niet klaar ben. Ik kijk ook erg uit naar nieuwe DLC. Wel moet ik nog even zeggen dat de PS3 versie die ik gespeeld heb technisch niet helemaal in orde was. De graphics zijn soms best lelijk, laadtijden kunnen lang zijn en er zijn geregeld framerateproblemen. Het is duidelijk een game gemaakt voor de PC, maar ik ben blij dat ik de game nog heb kunnen spelen op mijn PS3. Dragon Age biedt sowieso genoeg moois dat het speelplezier nooit kan bederven door wat technische mankementjes. Hij krijgt nèt geen 4,5* van mij.

4*

Eerste playthrough erop zitten, tijd voor een mini-review.

- Graphics konden beter (Xbox 360) maar is niet iets waar het spel op afgerekend dient te worden.
- Het overkoepelende verhaal wordt al gauw uit de doeken gedaan.
- De wereld en verhaal lijken veel op het Lord of the Rings universum en verhaal.

+ Indrukwekkende characters/ partyleden.
+ Moeilijke morele keuzes die leiden tot twists in het verhaal.
+ Leuke en moeilijke combat (eindelijk een game waarbij je zelf ook wat na te denken hebt, i.t.t. ACII )
+ Meerdere manieren om het spel uit te spelen.
+ Keuzevrijheid.
+ Veel items en weapons te verzamelen zodat customizen aardig wat tijd in beslag neemt.

Dragon age: Origins doet veel dingen goed, heel goed zelfs. Voor mij heeft een goede RPG niet veel meer nodig. Het enige puntje van kritiek dat ik heb op DA:O is dat het verhaal toch (en ik durf het bijna niet te zeggen/ schrijven) maar matig is en veel te vroeg uit de doeken gedaan is. Ik speel een RPG met name voor het verhaal en aangezien ik van DA:O verhaaltechnisch meer verwacht had, krijgt de game 4* van mij.

gespeeld op de PC ik heb met mijn Human Noble al 50 uur gameplay gedaan en nog steeds niet bij het einde.
Ik stop ermee want nu moet ik voor school veel doen en dat gaat niet samen met een game die je minstens 4 uur per dag moet spelen om hem echt goed te doen.

+ Leuke Characters
+ Moeilijke keuzes die leiden tot het pad dat je kiest
+ Leuke Combat snelle reactie en veel nadenken.
+ Meerdere wegen naar het einde
+ Veel keuzes
+ Customising
+ Je ziet de helft van het spel niet eens als je het uit hebt gespeeld
+ 100'en uren gameplay

- Je ziet de helft van het spel nog niet eens bij het uitspelen
+/- de grapichs zijn middelmatig maar op de PC niet slecht mits een goede grafische-kaart

5 sterren voor de prachtige beleving die deze game bied

Nu ik Dragon Age 3 keer heb uitgespeeld is tijd voor een zogenaamde review ik zal een poging wagen. Heb nu ongeveer 150 uren in DA zitten met mijn 3 karakters en ook alle DLC gedownload, nu kan ik wel zeggen dat dit qua beleving en verhaal 1 van de beste games is(ja, beter dan mass effect 2). Toch is er iets waar ik me een klein beetje aan geërgerd heb.

Zal eerst positief beginnen over DA. Het verhaal is episch dit komt door de keuzes die je moet maken tussen bepaalde groepen die je tijdens de main quest tegenkomt. Zo is er ruzie tussen weerwolven en elven je hebt nu 3 keuzes je maakt alle weerwolven dood, je kan alle elven dood maken of je kan de vloek van de weerwolven verbreken zodat ze weer gewone mensen worden en in vrede naast de elfen leven. Of de keuzes die je krijgt bij de landsmeet (Loghain en Alistar) heb nog nooit zoveel moeite gehad om bepaalde keuzes te maken tijdens het spelen van een spel.

De karakters die je meeneemt en tegenkomt tijdens het reizen door wereld van Ferelden zijn goed uitgewerkt. Ze beoordelende keuzes die je maakt en geven hun meningen er over (positief of negatief). Zo is elke playthrough anders dit geeft de nodige replay value. Ik wil niet teveel vertellen over de karakters die je tegen komt, dit moet je zelf meemaken.

Tja is er dan niks verkeerd aan DA? Jawel, dit is de gameplay je merkt gewoon aan bepaalde dingen dat dit geen console game is ( Xbox 360). Ik heb het dan over de gevechten dit is niet goed uitgewerkt op de console. Voorbeelden zijn de strategieën die je kan kiezen werken niet want je teamgenoten luisteren er niet naar (zet je de strategie van een mage op ranged dan stormt ze als een malloot naar een ogre toe)en kies je een ander karakter tijdens een gevecht loopt die opeens weg van het gevecht. Hier heb ik me paar keer aan geërgerd.

Ik kom uit op 4*. Pigeon crap, ik maak er maar 4,5*. De minpunten zijn te klein voor een verlaging van de score hier tegenover staat een episch verhaal met prachtige karakters.

Hier dan een recensie van mijn favoriete game allertijden.

Dit was mijn eerste echte RPG. Ik was altijd al geïnteresseerd in het medieval-fantasy genre en werd het dus nodig tijd voor een game met deze setting. En wat een episch avontuur was dit!

Het verhaal, de lore, de diepgang en de achtergrond van de wereld zijn van fantasy literatuur niveau. Alles en iedereen heeft een verhaal en overal zit wat achter. De lore en diepgang van de game geven alles zo'n extra dimensie en voegen echt enorm veel toe aan de beleving die deze game biedt. Het verhaal is groots, meeslepends en episch. Er zijn onwijs veel boeiende sidequests en minder belangrijke personages, en de mainquest zelf is perfect geregisseerd en enorm episch en meeslepend!

De graphics zijn misschien niet top notch, maar ondanks dat zag alles er destijds gewoon heel goed en mooi uit. De wereld oogde realistisch en stijlvol.

Er zaten een aantal briljante personages in de game, waarvan de introductie van het personage Morrigan legendarisch en perfect geregisseerd was. Alle personages hadden een boeiende achtergrond. Alle personages waren uniek, hadden een boeiende persoonlijkheid en waren interessant genoeg om keer op keer gesprekken met ze aan te gaan en quests voor/met ze te doen.

De combat in deze game is perfect. Nog nooit heb ik zulke verslavende, diepgaande, gebalanceerde, real-time en tactische combat ervaren. Het speelt ongelofelijk lekker. Het pauzeren op elk moment werkt subliem, de combat is uitdagend en vereist echt tactiek. Een heerlijke mix tussen real-time actie en strategie. Het bied een enorme uitdaging voor de hardcore RPG'er met veel statistieken en diepgaande combat, maar kan op de laagste moeilijkheidsgraad ook goed als meer een actie en hack 'n slash georiënteerde game gespeeld worden.

Voor mij is dit nou dé perfecte RPG. Een episch, groots meeslepend verhaal met boeiende sidequests, een sublieme mainquest. En dit alles binnen een enorm diepgaande, boeiende wereld met enorm veel lore en in combinatie met ongelofelijk verslavende en diepgaande combat!

Deze staat al tijden op de troon als nummer 1 in mijn top 10!

Ik twijfel of ik de game nog eens zal halen voor xbox 360. Ik heb de game destijds op de PC gespeeld toen hij uitkwam. Ik wil de game eigenlijk wel herbeleven maar vraag mij af of de combat op de console niet een stuk minder uitdagend en tactisch is. Misschien heeft iemand hier nog een reactie op.

ik speel graag van die middeleeuwse fantasy games en deze zal toch wel 1 van m'n favoriete in dat genre zijn. verslavende gameplay, nadenken, inventory, looting, grappig met momenten (conversaties tussen sommige karakters)... hier wil ik meer van. alleen jammer dat DO2 zo faalde :/
ow, en Morrigan!

Zo'n 10 jaar geleden speelde ik Dragon Age: Origins op de PS3 en ik kan me herinneren dat ik het een absolute schijtgame vond. Nou weet ik niet hoe de PS3-versie zich verhield tot de andere versies, maar aannemelijker is waarschijnlijk dat ik destijds meer bekend was met actie-RPGs (zoals een Elder Scrolls) en nog niet echt thuis was in dit soort "tactische" post-D&D RPGs.

Na 10 jaar is het me wel veel beter bevallen (ditmaal op de PC), maar tot mijn all-time favorieten zie ik Origins nog niet behoren. Ondanks dat de wereld rijk aan lore is en overduidelijk over is nagedacht, kon het me persoonlijk niet echt trekken. Naar mijn mening oogt de hele wereld van Ferelden als een stereotype, onoriginele fantasie met elven, dwergen, orks, demonen en magie. Dan vind ik dat BioWare een veel interessantere, levendige wereld heeft geschapen met Mass Effect. Daarnaast vind ik de wereld ook visueel saai ogen: eentonig en over het algemeen nogal kleurloos. Het visueel design spreekt niet echt tot de verbeelding, iets wat in zo'n fantasie eigenlijk niet zou moeten ontbreken.

Desalniettemin heb ik toch zo'n 50 uur doorgebracht in Ferelden en dan doe je als game toch wel íéts goed zou je denken. En dat is ook zo. Met name het vechten en de verhaaltechnische dingetjes ben ik goed over te spreken.

Het gevechtssysteem werkt bijvoorbeeld goed, is voldoende uitgediept en biedt veel ruimte tot aanpassing en speelvrijheid. Maar op momenten kan dit alleen wel nogal eentonig en soms frustrerend worden, vooral richting het einde wanneer je regelmatig overrompeld wordt door vijanden. Verhaaltechnisch zijn keuzes en consequenties ook mooi uitgewerkt. Keuzes die je maakt hebben niet alleen directe gevolgen, maar zorgen vaak ook voor interactie tussen jouw team en de individuele personages. Regelmatig liggen ze met elkaar in de clinch of geven zij hun kijk op een bepaalde situatie. Dat is inmiddels wel echt klassiek BioWare, maar blijft toch gaaf om te zien.

Op naar Dragon Age II, dat volgens veel fans een stuk minder is, om vervolgens te eindigen met Inquisition en tegen die tijd Dreadwolf.